Wereldkampioen hard werken … met een duidelijk doel

Afgelopen weekend reed de Pool Kwiatkowski naar de winst bij het wielrennen op de weg. Niet dat wij ons nu opeens storten op sportverslaggeving in het algemeen of de wielersport in het bijzonder....maar in de Trouw verscheen een aardige column. Opgehangen aan stereotypen over Polen beschrijft Martijn de Vries hoe het Poolse team in dienst van Kwiatkowski rijdt en hoe de kopman dit afmaakt door daadwerkelijk de winst op de strijken.

De bovenstaande video toont de ontsnapping van Kwiatkoski (op 1.10 in het filmpje) tot aan zijn finish. Het enthousiasme van de beide Poolse verslaggevers dat uitmondt in het scanderen van de voornaam "Michał, Michał, Michał" zegt genoeg.

Onderstaande tekst is integraal overgenomen van Trouw

COLUMN Polen, die kunnen niet zoveel natuurlijk. Drinken en stelen, ja. En onze banen inpikken. Toegegeven: onze simpele, vieze banen. Werk dat wij zelf niet willen doen. Daar zijn de Polen goed voor.

De tv-commentatoren en gelegenheidsanalytici op Twitter moeten dus ook heel hard lachen als uitgerekend de Poolse ploeg zich al vroeg in de wegrit van het WK wielrennen op kop zet.

Haha. Kijk hen nou. Wat een sukkels. Niemand hoeft iets te doen, omdat die malle Polen op kop rijden. Wat dom. De Italianen, Spanjaarden of Belgen krijgen de overwinning straks op een presenteerblaadje aangereikt. Of wacht. De Polen zijn natuurlijk ingehuurd! Hahaha! Voor geld doen ze elk vuil klusje, toch?

Zo gaat het door, ronde na ronde. De spot op de Polen. Zo heel af en toe wordt de naam van hun kopman, Michal Kwiatkowski, genoemd. Maar al snel nemen de Polengrappen weer de overhand.

Strategie
Ronde na ronde passeren de Polen een flatgebouw met een blinde muur, waar in sierlijke letters op geschreven staat: 'Niet het doel is belangrijk. Belangrijk is de weg ernaartoe'. Sinds ik hem vorig weekend met eigen ogen zag, zwerft deze zin al door mijn hoofd. Ik dacht altijd dat voor topsporters het doel het allerbelangrijkst was. Maar eigenlijk is de weg ernaartoe veel belangrijker. Als je dan steken laat vallen of een verkeerde strategie uitstippelt, haal je je doel niet.

Net zoals elk land een strategie heeft, is op kop rijden de strategie van de Polen. Hun doel is winst voor Kwiatkowski. Of 'Kwiatek', zoals hij graag genoemd wordt. Dat is niet alleen makkelijker uit te spreken voor zijn buitenlandse ploeggenoten bij Omega Pharma-Quickstep, het betekent ook 'bloem' in het Pools.

Bloem. Geen stoere naam, maar dat heeft een plattelandsjongen als Kwiatek ook niet nodig. Geboren net na de val van de Muur in een zeshonderd zielen tellend gehucht in centraal Polen. Een weg, boerderijen met akkers aan beide kanten, een kerk en een school. Meer is het niet. Niks te doen. Behalve een fietswedstrijdje toen Kwiatek acht was. Hij was direct verkocht. Maar hij moest nog twee jaar met lede ogen toezien hoe alleen zijn oudere broer op wielrennen mocht. Toen hij eindelijk oud genoeg was, viel alles op zijn plek.

'Daaag, gekke Polen'
Voor veel Poolse jongens valt nooit iets op zijn plek. Zij vertrekken uit hun dorp waar niks te doen is. Belanden in een vies baantje in een land vol vooroordelen, werken elke dag van de week voor een klein loon, drinken hun heimwee weg. Willen liever daar zijn, aan die rechte weg met boerderijen en een kerk en een school, maar daar hebben ze geen toekomst.

De Polen blijven op kop sleuren. Tot de koers echt begint. De traditionele wielerlanden komen naar voren, beginnen te rekenen en naar elkaar te kijken. Daaag, gekke Polen. De commentatoren noemen de favorieten die er nog bij zitten. Degenkolb. Cancellara. Gerrans. Sagan. En daar demarreert... Kwiatkowski.

Als je zo'n leeuwenhart hebt dat je als 24-jarige vanaf het begin van de koers een hele ploeg voor je durft te laten rijden, de spot en hoon trotserend, als je de weg naar je doel zo helder uitstippelt en als je het dan ook afmaakt, dan ben jij de enige die de overwinning verdient.

Natuurlijk: achteraf is het makkelijk praten. Dan blijkt de strategie van de Polen plots briljant. En dan is het eenvoudig toegeven dat er toch wel slimme, veelbelovende en getalenteerde Polen bestaan.

Reacties zijn gesloten.