Cultuur en Maatschappij
De kledingmaakster Karolina Żebrowska heeft een video gemaakt waarin aan de hand van de kledingstijl van vrouwen een ruime eeuw Poolse geschiedenis wordt verteld.
Meer weten van haar werk? Bezoek haar blog of op Pinterest.
Hieronder een 'still' met de kleding van 1918: Polen komt als land weer op de kaart van Europa en vrouwen krijgen kiesrecht. Een jaar eerder dan in Nederland.
Lees onder de foto haar motivatie bij deze video.
De motivatie van Karolina Żebrowska van haar Youtube pagina met het filmpje:
I’ve been waiting for someone to do it, but since no one volunteered, I shot it myself – here’s a video in the style of “100 Years of Beauty In…” – this time, a Polish edition. watching other videos like this, I felt like the Polish one would be different, because of our messy and difficult history. we never really had a chance to be very fashionable until the last three decades – with no access to modern fashion or make up brands, practically no fashion industry of our own, and lack of money to afford the fancy clothes, which were rarely even available. still, even amongst huge political conflicts and changes, women would style their hair, make their own clothes, and put a lot of effort into looking stylish.
I left the 2010s „blank”, because it’s a decade that still hasn’t closed, and it’s fresh enough for all of us Polish women to have different experiences and memories surrounding it. also, it’s up to us what it’s going to be remembered for anyway!
Making this video was incredibly hard for me. not only because I had to transform myself 11 times, and not only because it was very emotional, but because it’s just so difficult to be “objective”, especially when talking about a period of history that is this broad. that’s why I’d like to apologize to anyone that feels the video misrepresents what actually happened, or focuses on things that are not considered historically important. I was doing my best to find one event or historical fact that affected women in each decade (and it so happens that a lot of these revolve around Polish political systems). my choices weren’t based on political sympathies, but rather on what I thought could be widely considered a thing that affected large numbers – but not always all - of women in Poland in the given era. for example, I am aware not everyone was imprisoned in the 1950s, or actively fought the government in the 1970s and the 1980s, and most of the people led quite ordinary lives. it’s also hard to portray a single look for one decade, especially after 1960s, where different people chose different styles and you could be equally fashionable sporting a punk leather jacket as you would be wearing a classy padded jacket and an elegant hat. I hope you understand that!
DISCLAIMER: I myself am not Jewish and obviously am far from understanding even a glimpse of what the Jews have been through and the trauma their ancestors are dealing with to this day. I was wearing the band as a character I chose to portray.
All looks are based on Polish photos and videos from the eras.
De film Nina die te zien was op het IFFR valt in de smaak bij de publieksjury. De film wint de VPRO Big Screen Award. Dit betekent dat de film ook in de bioscopen en op TV te zien zal zijn.
In de Big Screen Competition bepaalt een publieksjury welke IFFR-film het verdient om in de Nederlandse bioscopen te worden uitgebracht en door de VPRO op televisie te worden uitgezonden op NPO2.
In deze competitie worden acht nieuwe films geselecteerd die hun wereldpremière beleven tijdens IFFR. Naast de vertoning in bioscoop en op TV winnen de makers van Nina ook een geldprijs van €30.000.
Na twintig jaar zit het huwelijk van Nina en Wojtek op een dood spoor, deels omdat ze geen kinderen kunnen krijgen. Als ze een jonge vrouw, Magda, leren kennen, proberen ze haar over te halen draagmoeder te worden van hun kind, maar de situatie wordt ingewikkeld als Nina zich plotseling tot Magda voelt aangetrokken.
Tekst loopt door onder de afbeelding
Dit talentvolle debuut is een gevoelig portret van een sterke, maar verwarde vrouw die vastzit in haar rol als echtgenote en dochter – Nina’s dominante moeder is ook nog eens de directeur van de school waar zij werkt. De energieke, schijnbaar zorgeloze Magda fungeert voor haar als breekijzer. De camera zit constant dicht op de drie hoofdpersonen en creëert zo een zintuiglijke, levendige sfeer.
Er is één locatie die een belangrijke rol speelt: Natalia Bażowska’s kunstwerk Birth Place, dat een baarmoeder voorstelt waar je in kunt liggen en die voor de personages de enige veilige plek is waar hun liefde, vrijheid en identiteiten niet aan conventies gebonden zijn.
Voor meer informatie over de kunstenares Natalia Bażowska zie culture.pl of bezoek haar eigen site voor een impressie van Birth Place. Deze installatie is een project van de kunstenares uit 2012.
Olga Chajdas (1983) rondde haar opleiding in productie van de filmschool in Lodz in 2006 af en deed een opleiding in regie op Andrzej Wajda's Film School in 2009. Ze werkte veelvuldig als assistent-regisseur, schrijver en ook als onafhankelijke regisseur, voor tv, film en theater. Nina (2018), wereldpremière op IFFR, is Chajdas’ eerste lange film.
“Het lag dicht bij elkaar en we willen een eervolle vermelding maken van de tweede plek, The Guilty van Gustav Möller, maar uiteindelijk raakte een andere film ons op een instinctievere manier. De winnende film Ninais een universeel verhaal over liefde, identiteit en hoop. Het behandelt het internaliseren van sociale verwachtingen en het losbreken daarvan om uiteindelijk je ware zelf te vinden. Het verhaal vermijdt makkelijke oplossingen en stereotiepe worstelingen en geeft ons een enigszins geïdealiseerd beeld van de wereld, waarmee het een persoonlijkere ervaring wordt. Ook is de film visueel sterk met slepende en intieme shots en worden de hoofdrollen uitstekend vertolkt.”
Direct na de premiere in Rotterdam was er een interview met de regiseusse en de hoofdrolspeelster Eliza Rycembel (Warscahu, 1992). Daarbij wordt ook stil gestaan bij de politieke actualiteit en de verhouding van de Poolse maatschappij met de LGTB-gemeenschap.
Ook gaf Olga een interview aan VPRO Cinema:
Bron teksten o.a. site IFFR
