Cultuur en Maatschappij
Opnieuw is een Poolse film genomineerd voor de Oscars in de categorie 'beste niet Engelstalige film, na recent nog Ida -die ook won - en Cold War beide van Pawlikowski. Nu de film Corpus Christi van regisseur Jan Komasa met in de hoofdrol Bartosz Bielenia.
De regisseur maakt eerder bijvoorbeeld de actiefilm Warsaw 44 (Miasto 44) over de opstand van Warschau.
Jeugddelinquent Daniel (Bartosz Bielenia) gaat voor een re-integratie project naar een afgelegen dorp om daar te werken in een fabriek. Hij wil graag priester worden maar met zijn strafblad zit dat er niet in. Als hij bij aankomst in het dorp wordt aangezien voor een jonge priester houdt hij dit misverstand in stand. Als de lokale priester hem vraagt tijdelijk in te vallen grijpt hij deze kans met beide handen aan.
In zijn 'rol' als priester combineert Daniel zijn kennis van de rituelen uit de gevangenis waarhij de priester bijstond in de misvieringen, aangevuld met op zijn smartphone opgezochte informatie met zijn eigen inzichten. Zijn frisse - om niet te zeggen afwijkende - aanpak en passie inspireren aan de ene kant de gemeenschap maar doen ook sommige vermoeden dat er meer aan de hand is.
Hier loopt zo'n verhaal het risico om een klucht te worden maar er speelt meer. Daniel stuit op een open wonde in de gemeenschap rond een tragisch verkeersongeluk. Tegelijkertijd wordt hij ingehaald door zijn eigen verleden wat hij uiteraard geheim moet houden voor de dorpelingen.
De film komt snel bij de kijker binnen. We beginnen in de jeugdgevangenis waarin we zien hoe de gevangen elkaar het leven zuur maken. De hoofdpersoon Daniel doet hier onbewogen aan mee. Dan zien we hoe de devote Daniel mag de priester helpen bij de kerkelijke bijeenkomsten maar die priester maakt hem ook gelijk duidelijk dat toegang tot het seminarium er met zijn achtergrond niet in zit.
Ook andere scenes waarin Daniel er op los raved met vrienden in een danceclub - en niet alleen onder invloed van de muziek - doen vermoeden dat Daniel niet het prototype is van een seminariumstudent die geen problemen heeft met het celibaat.
Die meer dan rauwe randjes aan het door Bartosz Bielenia gespeelde karakter Daniel zorgen voor een overtuigend contrast met zijn rol als spiritueel leider voor de dorpsgemeenschap. De close-ups van zijn gezicht trekken je in zijn belevingswereld en laten je meeleven met het anders misschien minder toegankelijke karakter.
Met Corpus Christie regisseerde Jan Komasa pas zijn derde film maar hij zet, dankzij boeiend spel Bartosz Bielenia een sterk, intens en rauw drama neer. In de film getrokken door de expressie van de hoofdrolspeler maakt deze film het religieuze thema van vergelding, vergeving, verlossing toegankelijk voor een breder publiek dan alleen filmhuisbezoekers of kijkers bekend met katholieke riten. Een film die je niet van je afklopt als de end credits zijn afgelopen.
De Britse krant The Gaudian besluit hun review als volgt: "All the aforementioned might lead you to expect some kind of soppy redemptive trajectory, but that’s not where this film goes in the end, landing instead on a much bleaker, thoughtful note. Piotr Sobociński’s blue-toned cinematography enhances the rapturous air and enhances a smartly written, unsettling work of realism." en geeft de film vier sterren.
De film was gepland voor een release in het voorjaar maar verschijnt nu waarschijnlijk in het najaar in de bioscopen.
Update: De releasedatum voor de film is 8 oktober en de film is te zien in ongeveer 40 theaters in heel Nederland.
Nee we breiden niet ons aandachtsgebied op eens uit naar Rusland. Toch wijzen we u op de documentaire 'Goulag, une histoire soviétique'. na de invla van de Russen in Polen in 1939 verdwenen immers veel Polen in deze kampen.
De documentaire is te zien op dinsdag 17 december op Canvas, België, om 21:25. Het is de tweede aflevering van deze tweedelige docu. Deel 1 was te zien een week eerder op 10 december en is voor mensen woonachtig in België nog online terug te kijken. Check voor de juiste tijd en datum de site van Canvas want in sommige gidsen staat de docu gepland op woensdag.
Boven dit bericht kunt u de engelstalige trailer bekijken.
Boek van Anne Applebaum: Goelag
Als het onderwerp uw belangstelling heeft, kunnen we zeker ook het boek aanraden van de historica Anne Applebaum.
Van 1929 tot Stalins dood in 1953 werden zon achttien miljoen dwangarbeiders tot de werkkampen van de Goelag veroordeeld. Naar schatting vierenhalf miljoen van hen keerden nooit terug. Na de val van het IJzeren Gordijn zijn in Rusland talloze documenten toegankelijk geworden: egodocumenten, ambtelijke archieven, gevangenisdossiers, persoonlijke getuigenissen. Applebaum heeft jarenlang onderzoek verricht en heeft met Goelag hét standaardwerk over deze zwarte bladzijde uit de Europese geschiedenis geschreven.
Het boek is te krijgen bij bol.com.
Een aanrader van een andere categorie maar over dezelfde periode van de geschiedenis, is de film die de Poolse regisseur Agnieszka Holland maakt over de Gareth Jones. Deze journalist was de eerste die rapporteerde over de verschrikking van het regime van Stalin en de door het regime veroorzaakte hongersnood in de Oekraïne maar door niemand werd geloofd.
Agnieszka Holland’s powerful drama stars James Norton as the real-life Welsh journalist who uncovered Stalin’s genocidal famine in Ukraine
The Guardian
De film ging begin dit jaar op het filmfestival in Berlijn in premiere en voor zo ver wij weten is deze nog niet te zien geweest in de Nederlandse bioscopen.
Deze kleurenfilm, uitgebracht in 1960, schets een tijdsbeeld van Polen in die tijd. Wel krijgen wij de indruk dat het erg geromantiseerd is. De stad Warschau ligt vijftien jaar na de oorlog nog (deels) in puin maar dit wordt geframed als een verhaal van wederopbouw.
De folklore, bijvoorbeeld uit Łowicz met de kleurige klederdracht en beschilderde huizen en uit de bergen, schetst ook een heel zoet beeld. Ze gaan voorbij aan de de ongetwijfeld harde omstandigheden op het platteland van Polen.
